Bali - Ondersteuning in tegengestelde richting

Ik was me er voor ons vertrek naar Bali terdege van bewust. Het is een illusie te denken dat ‘ongemak’ zich aan de andere kant van de wereld niet zal aandienen, simpelweg omdat je de periode die je daar doorbrengt ‘vakantie’ hebt genoemd. En net als thuis is het een illusie te denken, dat je zult weten wanneer en in welke hoedanigheid het betreffende ongemak zich aan zal dienen en of je je er door mee zult laten slepen of de kracht zult vinden op een helende wijze met de schijnbare wispelturigheid van dit natuurlijke en wederkerige verschijnsel om te gaan. Om de kans op deze laatste te vergroten had ik aan de inhoud van m’n rugzak wat inspirerend leesvoer toegevoegd; boekjes van Krishnamurti en Thich Nhat Hanh, reisgezelschap dat me wel eerder door moeilijke momenten heeft geholpen, simpelweg door m’n blik te verruimen en het gegeven eens vanuit een andere hoek te bekijken.

De kwaliteit van de nachtrust hier op Bali is afwisselend. De ene nacht slaap ik bijna aan één stuk door, de andere nacht kan ik de slaap niet vatten. Vannacht begeef ik me in het stadium van de laatste. Mede door de nodige activiteiten voor het slapengaan, het verwijderen van twee bloedzuigers uit de openluchtbadkamer en een grote blauwe keverachtige vlieg van een centimeter of vijf die wel heel dicht rond de openingen van de klamboe zwerft, staat mijn systeem op alert en dat is moeilijk te combineren met de slaapstand. Na een paar korte hazenslaapjes word ik opnieuw wakker. Ik merk dat ik erg warm ben en dat m’n keel pijn doet en opgezwollen is. Ik ben net enkele dagen symptoomvrij na ongeveer anderhalve week kwakkelend ziek te zijn geweest, en het eerste dat door me heen schiet is: “Nee dit wil ik niet, niet nog een keer, ik heb m’n portie wel gehad voor de vakantie”.

Maar net op het moment dat ik normaliter de deur open zet naar meer zelfmedelijden, paniek of verdriet, is daar Nigel*, die me herinnert aan een aantal passages uit de boeken van eerder genoemde levenskunstenaars. Hij toont me met deze actie de aanwezigheid van een keuzemoment, een soort van ‘op de plaats rust’ alvorens tot verder handelen over te gaan. En in die pauze herhaalt ie de passages voor me.

Eerst die van Thay:“Een beoefenaar van de dharma moet sterk zijn en kunnen omgaan met ondersteunende omstandigheden die zich zowel in meegaande als tegengestelde richting kunnen aanbieden”. Dat is nog eens een omschrijving van ‘ongemak’! Een ondersteunende omstandigheid in tegengestelde richting....

Vervolgens die van Krishnamurti:“Iemand die innerlijke vrijheid wil bereiken zou het beste datgene wat zich in eerste instantie lijkt aan te dienen als ‘ongemak’ met vreugde tegemoet kunnen treden, omdat zich een gelegenheid aandient om inzicht in het leven in het algemeen en jezelf in het bijzonder te krijgen”.

Onder zoveel optimisme bezwijkt mijn verzet tegen het schijnbare ‘ongemak’ van opnieuw een ziekteperiode in het verschiet. Onder toezicht van Nigel lukt het me een oprechte glimlach op m’n gezicht te toveren, dit leermoment, deze uitdaging, deze ondersteunende omstandigheid in tegengestelde richting te verwelkomen en het verzet te laten voor wat het is. Liefdevol geef ik m’n lichaam wat Reiki en val nog even in slaap.

Bij het ontwaken zijn m’n keelklachten en opgezette klieren verdwenen en overheerst een gevoel van vreugde en optimisme. Er is geen plaats voor depressie, slechts dankbaarheid dat ik op een cruciaal moment de kracht had te kiezen voor vrijheid, vrijheid van m’n eigen geconditioneerde wijze van denken en handelen......

* zie ook Big Mind